প্ৰেমগাথা

n দিগন্ত ওজা

কেতিয়াবা গোপনেই থাকে ভালপোৱা

চেনাইতো দূৰৰে কথা—

একান্ত নিজৰ ওচৰতো খোলা নাযায় প্ৰেমৰ পেড়া

(প্ৰেমকলৈতো আত্মগৌৰৱ কৰা নাযায় !)

কিন্তু বুকুত যেতিয়া প্ৰেম মেঘে গৰজে

মনত প্ৰোথিত হয় বিষাদৰ মূল

ভটীয়নি সোঁতত জাজী হয়

প্ৰিয়জনৰ সমগ্ৰতাত বিলীন হ’ব নোৱাৰাৰ দুখ

কত সমগ্ৰতাৰ সমষ্টি এই জীৱন

সমগ্ৰতাৰ মাজতো কত সমগ্ৰ

যিদৰে মহাবিশ্বৰ মাজত নক্ষত্ৰপুঞ্জ, হাতীপটীৰ মাজত সৌৰজগত

খণ্ডিত সমগ্ৰতাৰ মাজতে জীৱনৰ অস্তিত্ব

অথবা অনস্তিত্ব

তাৰ মাজতো আমি বিছাৰোঁ দুই পৃথক সত্ত্বাৰ

সামগ্ৰিক মিলনৰ সম্ভাৱনাৰ সূত্ৰ

বাধা মানেই উলংঘাৰ আকুলতা ৷

মই ক’লো চৌহদৰ কণমানিটোৰ কথা

এখোপ ওপৰত তুমি ক’লা—

বিধাতাৰ নিষেধ ভঙা আদিম পিতা আদমলৈ চোৱা,

জ্ঞানবৃক্ষৰ সেই ফল ভক্ষণেই গঢ়ি দিছে মানুহৰ নিয়তি

মই ক’লো— ইয়েইতো সংঘাতৰ মাজেৰে নিৰন্তৰ যাত্ৰাৰো উদ্গনি

তাৰপিছত

কিতাপ বন্দী দুহাতত বাধা দি যেতিয়া তুলি ধৰিছিলো তোমাৰ সুগোল দুবাহু

দুই সত্ত্বাৰ মিলনৰ বাটত তুমি গঢ়ি তুলিছিলা শ্ৰদ্ধাৰ অলংঘ্য প্ৰাচীৰ

মোৰ বুকুত সিঁচি দি নিমিষৰ স্পৰ্শৰ কৰুণ মাদকতা

মোৰ প্ৰেম, আমাৰ জীৱন…

কোন কাৰ দ্ৰষ্টা, কোন কাৰ স্ৰষ্টা

আমিতো হৈও নহ’লো ইতিহাস নিৰ্মাতা

অপ্ৰাপ্তিতেই নেকি জীৱনৰ কৌতুকময় সফলতা?

সম্প্ৰতি উত্তৰ যিহেতু অনিৰ্ণিত

তোমাৰ সামগ্ৰিকতাক লৈয়েই তুমি থাকা, মোৰ জীৱনকলৈ মই

অনন্ত ব্ৰহ্মাণ্ডব্যাপ্ত ইথাৰৰ দৰে

আমাৰ মাজত নাই যিহেতু কোনো মাধ্যম,

মহাশূ্ন্যই কাহানিও তোমাক নজনাব মোৰ কথা

অনাগত ভৱিষ্যততো গোপনেই থাকিব এই ভালপোৱা